پسته درخت دو پایه ای است که ارتفاع آن به حدود پنج متر می رسد و به حالت خودرو در ایران و افغانستان می روید. برگ های درخت پسته متناوب و مرکب از 2 یا 3 برگچه نوک تیز با یک برگچه انتهایی است و برنگ سبز روشن می باشد. گلهای آن خوشه ای است و گل نر آن فاقد گلبرگ است. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد درخت پسته به مقاله همه چیز در مورد پسته در سایت ایران کالا مراجعه کنید.
ايران يكي از بزرگ ‌ترين صادركنندگان مهم  پسته در جهان به حساب مي‌آيد و بهترين نوع پسته جهان در كشور ایران وجود دارد،
پسته نه تنها در 2‌ نوع خام و بو داده از جمله اجزاي مهم آجيل‌هاي شور و شيرين است، بلكه نوع تازه و تر پسته نيز – كه در اواخر تابستان و اوايل پاييز به بازار مي‌آيد – طرفداران بسياري دارد.

علاوه بر اين مغز آن به صورت خرد و آسياب‌ شده در پخت بسياري از شيريني‌ها و كيك‌ها و همچنين به صورت  خلالي براي تزئين بعضي از پلوهاي مخلوط مانند شيرين‌پلو، مرصع پلو، هويج پلو و غيره مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در ضمن از پوست نرم و تازه آن نيز مربا ی خوشمزه درست مي‌كنند.

 
تاریخچه پسته:

خاستگاه اوليه پسته به زمان هخامنشيان و نواحى خراسان نسبت داده شده است. پس از اسلام قم به عنوان مهمترين ناحيه پسته خيز ايران معرفى شده است. پيشينه تاريخى آن به نيمه اول قرن هجرى مى رسد و اولين نوشته ها درباره پسته دامغان، سمنان و قزوين به قرن هفتم و پسته كارى در كرمان به قرن 12 نسبت داده شده است. هم اكنون پسته هاى ايرانى براساس پيشينه تاريخى، حمل و نقل و منطقه توليد به نام همان محل نامگذارى شده اند نظير پسته دامغانى، قزوينى، راورى، سبزوارى و قمى. البته قابل ذكر است علاوه بر موارد ذكر شده پسته براساس شكل نيز تقسيم بندى هايى دارد. ارقامى نظير: ممتاز (خندان)، بلوچى، كله قوچى، سفيد پسته، سبز پسته و خنجرى. اين ارقام مختلف پسته زمان هاى رسيدن متفاوتى دارند و به انواع زودرس و ديررس تقسيم مى شوند كه انواع زودرس اواخر مرداد و ديررس در اوايل مهر مى رسند.